Материал «Вакъытны бугъавлагъан иджаткяр мытлакъа бир шейге иришир….» («Писатель, обуздавший время, может достигнуть многого») посвящен жизни и творчеству Шамиля Алядина – классика крымскотатарской литературы, прозаика.

 

 Айше КОКИЕВА

 

1985 сенеси «Йылдыз» меджмуасынынъ шиириет болюгинде чалышыр экеним, куньлернинъ биринде муарриримиз Айдер Осман къолунда беяз кягъытларнен одама келип кирди. «Къардашым, буларны 4-нджи сангъа азырламакъ керек. Иш къолай кельсин!», – деди де, масамда шу кягъытларны къалдырып кетти. Языларгъа бакъып, булар Ш. Алядиннинъ къолунен язылгъаныны анъладым. Бунъа не къадар эмин олсам да, эсернинъ  «Бу сурьатлы, бу муреккеп аят» деген серлевасы янында муэллифнинъ сойадыны эминликнен язмакъ ичюн аман телефон ачып, Айдер агъадан: «Кетирген эсеринъиз Шамиль агъанынъ эсерими?», – деп сорадым. «Кадем, Шамиль агъанынъ къолу астында о къадар сене чалышып, буны даа сорайсынъмы?», – деди о. «Мен оны машинакалайджакъ олам. Муэллифнинъ сойадыны эмин олып язмакъ истейим», – дедим мен озюмни акълайджакъ олып ве къулакълыкъны телефон устюне къойдым. Басув машинкасы башына кечмезден, эсерни окъуп чыкътым, пек бегендим. Элли сене ичерисинде олып кечкен адисе-вакъиалар  эки ярым саифеге сыгъдырылгъанына къайиль къалдым. Онда къулланылгъан везин, миллий тилимизнинъ услюбий хусусиетлери мени озюне мефтюн эттилер. Устазымнынъ «Бу омюр эртеми-кечми эр кимден мустакъиль фикир этмекни ве чалышувны талап эте.  Омюр бизге мерхаметли аналарымыз киби эллеримизге бал туттырмай» деген сёзлерини хатырладым. Вуджудымны насылдыр бир эеджан къаплап алды…

Куньлернинъ биринде Озьбекистан Языджылар бирлигине Шамиль агъанен корюшмеге келип оламадым. Чюнки пек хасталандым. Сыджагъым котерилип тёшекте ятып къалдым. Кирагъа тутып яшагъан эвимизде телефон ёкъ эди, устазыма хабер этип оламадым. Сонъ бир къач вакъыт кечкен сонъ, онъа ширлеримни кетиргенимде, афу сорайджакъта, о, манъа: «Къызым, халкъта «Бугуньки ишни ярынгъа къалдырма» деген адий бир сёз олгъаныны биледирсинъ…

ДЕВАМЫНЫ «ЯНЪЫ ДЮНЬЯ»ДА ОКЪУНЪЫЗ

Газета «Янъы дюнья» (№45(1583), 13.11.2020)

Добавить комментарий